تحلیل گفتمان، چارچوبی برای شناسایی ویژگی های خط مشی گذاری عدالت جنسیتی در ایران

تکثر برنامه ها، خط مشی ها و درنهایت قوانین حوزه زنان و خانواده با رویکرد عدالت جنسیتی در تعداد و جهت، در کنار مشاجرات و منازعات افراد و گروه های دولتی و غیردولتی در این موضوع، نشان دهنده آن است که احتمالا در فرایند شکل گیری خط مشی های حوزه زنان و خانواده در موضوع عدالت جنسیتی مشکلاتی وجود دارد. این پژوهش به منظور تبیین علل ناسازگاری و تعارضات آشکار در برنامه های جنسیتی، مسئله جدیدی را با نگاه بر فرایند خط مشی گذاری و خصیصه های ساختاری آن تعریف می کند و در پی آن است که این فرایند چه ساختار و ویژگی هایی دارد و از چه مدلی پیروی می کند که بر خط مشی های خروجی اثر می گذارد؟ در این راستا، شناسایی این واقعیت که خط مشی گذاری، مبتنی بر شبکه ای از روابط رسمی و غیررسمی ذی نفعان است و خط مشی نهایی برایند توازن یا تفاهم بین منافع رقیبان است، پژوهش را به سمت شناخت گفتمان گروه های ذی نفع دخیل در توصیه های خط مشی ای با اتخاذ رویکرد روش شناختی کیفی «چرخش احتجاجی» سوق داده است. یافته ها نشان می دهد فرایند خط مشی گذاری عدالت جنسیتی، هم به دلیل تاثر از گفتمان بازیگران ذی نفع و هم به دلیل معایبی در ساختار، به انسجام نداشتن و برنامه ریزی بلندمدت و آینده نگر در این حوزه انجامیده است.