ارتباط بین طول عمر واحدهای خون دریافتی در جمعیت بیماران تحت جراحی بای پس شریان کرونر ایزوله در مرکز قلب تهران و مرگ و میر بیمارستانی

عمل جراحی بای پس شریان کرونر در بیماری عروق کرونر شایع است و برخی از بیماران نیازمند تزریق خون خواهند شد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین طول عمر واحدهای خون دریافتی در جمعیت بیماران تحت CABG در مرکز قلب تهران بود.

مواد و روش ها

در یک مطالعه کوهورت، بیماران در دو گروه دریافت کنندگان خون تازه یعنی کمتر از دو هفته از عمر کیسه، شامل 744 نفر و غیر تازه بیش از دو هفته، شامل 1259 نفر تقسیم شدند. متغیرهایی شامل فاکتورهای دموگرافیک، ساعت های اتصال به ونتیلاتور، ساعت های بستری در ICU ، برون ده بطن چپ،آریتمی، نارسایی کلیه، تامپوناد، اختلالات عصبی گذرا، عفونت زخم، سپسیس، پنومونی، سکته قلبی و مغزی، آمبولی ریه و مرگ و میر داخل بیمارستانی در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها توسط آزمون های کای دو و کاپلان مایر و 21 SPSS ، تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها

از 2003  فرد مورد بررسی، 715 نفر(7/35%) زن و 1288 نفر(3/64%) مرد بودند. بر اساس منحنی کاپلان مایر،  میزان بقای درون بیمارستانی در دریافت خون تازه 8/95% و در خون غیر تازه 5/96% بود که تفاوت آماری معناداری را نشان نداد. بین مصرف خون تازه و سایر متغیرهای ذکر شده نیز  تفاوت معناداری مشاهده نشد.

عدم ارتباط قوی بین مرگ و میر و دریافت خون تازه و غیر تازه، این فرضیه را مطرح می کند که الزاما نیازی به اولویت خون تازه در  CABGوجود ندارد و این فرآورده می تواند در موارد خاصی که کاربرد خون تازه در آن ها به اثبات رسیده است، به کار گرفته شود.