تاثیر آموزش زودهنگام بر عملکرد و یادداری تکلیف توالی حرکتی: شواهدی از دوره های حساس یادگیری حرکتی

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش زودهنگام بر عملکرد و یادداری تکلیف توالی حرکتی بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان و خدمه دانشکده علوم دانشگاه شهید چمران اهواز در نیم سال دوم 1397 بودند که از بین آن ها به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس، 36 آزمودنی پسر راست دست، دامنه سنی 18 تا 27 سال، سالم از نظر سیستم عصبی (فاقد بیماری های نورولوژیک) انتخاب و در سه گروه 12 نفری آموزش زودهنگام، دیرهنگام و گواه گمارده شدند. در این مطالعه، برای گردآوری اطلاعات و ارزیابی نمونه ها از پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ)، آزمون مختصر وضعیت روانی- شناختی (MMSE)، مقیاس کلی ارزیابی تمرین و تجربه کار با موسیقی، رایانه و تایپ (GIMTRE) و نرم افزار تکلیف ارایه محرک های متوالی (SRTT) استفاده شد. در این پژوهش، کل مداخله شامل دو فاز (اکتساب و یادداری) و 10 مرحله پاسخ بود که طی آن ها نتایج عملکرد گروه ها با هم مقایسه شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون شاپیرو- ویلک، t همبسته و تحلیل واریانس دوراهه و یک راهه استفاده شد. در مرحله اکتساب، در دو مولفه زمان و دقت پاسخ، در تمام بلوک های حرکتی بین گروه های آزمودنی تفاوت معناداری وجود داشت و این تفاوت، به نفع گروه آموزش زودهنگام بوده است. در آزمون یادداری نیز، این تفاوت بین گروه ها مشهود بود و گروه آموزش زودهنگام سریع تر و دقیق تر از دیگر گروه ها به محرک ها پاسخ دادند. این یافته ها از احتمال نوعی دوره حساس در دوران کودکی و غنی تر کردن آموزش حرکتی از طریق تمرین و تجربه، جهت بهبود عملکرد حرکتی را در مراحل بعدی زندگی حمایت می کند.