پیش بینی رضایت جنسی و تعهد زناشویی براساس دین داری و صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت جنسی و تعهد زناشویی براساس دینداری و صمیمیت بین زوجین بود. طرح این مطالعه، همبستگی از نوع بنیادی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان متاهل ساکن خوابگاه دانشگاه تهران در سال 1397 بود. حجم نمونه 158 نفر از زوجین دانشجوی متاهل دانشگاه تهران ساکن خوابگاه بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده های این پژوهش توسط پرسشنامه های رضایت جنسی (ISS)، تعهد زناشویی (DCI)، سنجش نگرش مذهبی (ARA) و صمیمیت زوجین (AIC) که روایی و پایایی آن ها تایید شده است، جمع آوری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (رگرسیون) از نرم افزار 24-SPSS استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که 35 درصد از رضایت جنسی توسط دینداری و صمیمیت زناشویی قابل پیش بینی است و همچنین دینداری و صمیمیت زناشویی قادر به پیش بینی 43 درصدی از تعهد زناشویی می باشند. نتایج تحقیق نشان داد که دینداری و صمیمت زناشویی بر رضایت جنسی و تعهد زناشویی تاثیر مثبت دارد و با تقویت دین داری و صمیمیت زناشویی، می توان میزان رضایت جنسی و تعهد زناشویی را در زوجین افزایش داد.