مدل تبیین عملکرد فردی با رویکرد مدیریت منابع انسانی متعهدانه

ارتقای عملکرد کارکنان یکی از دغدغه‏‏ های اصلی سازمان های دولتی است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک‏ ‏شده بر عملکرد فردی با میانجی گری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیل گری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراک‏ ‏شده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق چهارده گانه آن انجام می‏ ‏شود. نمونه آماری مطابق جدول مورگان شامل 260 نفر می‏ شود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است که برای گردآوری داده‏ ‏ها از پرسش‏ نامه استفاده می‏ ‏کند. تجزیه وتحلیل داده ها به روش مدل‏ سازی معادله‏‏ های ساختاری مبتنی بر تحلیل واریانس انجام می‏ ‏شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که رابطه مستقیم بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و عملکرد فردی وجود دارد. در ضمن، نقش میانجی گری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک ‎شده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بی‏ اثر است. به علاوه، نقش تعدیل‏‏ کنندگی حمایت سرپرستی ادراک‏ ‏شده در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و استرس شغلی مثبت و معنادار است. در پایان، یافته‏ ‏های پژوهش نشانگر آن است که تسلط کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و التزام کاری نقش معناداری در تعدیل‏‏ کنندگی ایفا نمی کند.