واکاوی فقهی ضمان پزشک در برداشت اعضا

برداشت اعضا جهت درمان سایر بیماران است که با اذن اهداکنندگان، صورت می گیرد، یکی از راه های متداول درمان است؛ ولی مسئولیت پزشک در برابر قطع عضو و ترس ناشی از آن، گاه به عنصری منفی تبدیل شده و موجب می شود از انجام این کار پرهیز کند. در حالی که به نظر می رسد اذن اهداکنندگان به پزشک در برداشت اعضای بدن در رفع مسئولیت از پزشک موثر باشد. در پژوهش حاضر، نخست دیدگاه های موجود در ضمان پزشک در برداشت اعضا بررسی می گردد، سپس ادله این دیدگاه ها یعنی ضمان و عدم ضمان پزشک و دلالت آن مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. حاصل پژوهش اینکه پزشک در قبال آسیب های بدنی حاصل از درمان، در صورتی که حاذق باشد و از وظایف درمانی خارج نشده باشد، ضامن نخواهد بود؛ چرا که تمامی ادله مربوط به ضمان پزشک با وجود ماذون بودن وی، مخدوش و دلایل عدم ضمان وی، تمام می باشد.