تحلیل فقهی ماهیت «افساد فی الارض» از منظر فقه امامیه

افساد فی الارض یکی از موضوعات شرعیه ای است که از زمان معصومان: تا به امروز واقع شده است؛ به طوری که در روایات شیعه و فقه امامیه، حکم آن ضمن برخی مصادیق آن، همانند معتاد به قتل ذمی، عبد، محتال، ساحر و... آمده است. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای و رایانه ای به بررسی روایات و مصادیق عرضه شده در قرآن و کلام فقها پرداخته و ماهیت افساد فی الارض را استخراج کرده که بر مصادیق نو ظهور تطبیق پذیر است. حاصل این پژوهش آن است که ماهیت افساد فی الارض هر عملی است که سبب برهم ریختن نظم و سلامت امنیتی یا اخلاقی یا اجتماعی و یا اقتصادی جامعه شود و موجب تباهی آن جامعه گردد.