مواجهه با چالش پیوندخوردگی ژانری در پژوهش و آموزش انگلیسی برای اهداف آکادمیک

از زمان معرفی مفهوم ژانر به حوزه انگلیسی برای اهداف ویژه در دهه 1980 میلادی، این مفهوم به عنوان یک سازه ی تیوریک منسجم در خدمت درک هرچه بیشتر ماهیت ارتباطات آکادمیک قرار گرفته است. با این حال، پتانسیل ذاتی این مفهوم به عنوان ابزار طبقه بندی متون آکادمیک همواره به نوعی کج فهمی درباره همگن بودن ژانرهای آکادمیک نیز دامن زده است. مقاله حاضر با نقد این کج فهمی و مبنا قرار دادن مفهوم ناهمگنی و پیوندخوردگی ژانرها به برخی از تاثیرات و در برداشتهای این مفهوم در حوزه پژوهش و آموزش انگلیسی برای اهداف آکادمیک پرداخته است. مولف معتقد است که پذیرش مفهوم ناهمگنی و پیوندخوردگی ژانرها می تواند به تعریفی متفاوت در حوزه ی طراحی پیکره ها، تمرکز بر شبکه های ژانری بجای ژانرهای واحد، لحاظ امکان سه سویه سازی، تغییر در معیارهای گزینش ویژگیهای ساختاری و کارکردی و امکان شرحهای چند جانبه بیانجامد. این مقاله همچنین به نحوه ی عملیاتی نمودن مفهوم فوق در قالب آموزش انگلیسی برای اهداف ویژه و به نوعی طراحی اولیه از فعالیتهای آموزشی در این راستا پرداخته است.