تاثیر بهبود راندمان آبیاری در بخش کشاورزی بر افزایش سطح آبهای زیرزمینی

استفاده بهینه از منابع تجدید پذیرآب، یکی از اهداف اقتصادی دولتها به شمار می آید. در این راستا سنجش شاخصهای پایداری آب نیاز اساسی دوام نظامهای کشاورزی در دراز مدت است. از آنجا که پایداری در بر گیرنده جنبه های اجتماعی، بوم شاختی و اقتصادی است، کشاورز باید بتواند پارامترهای نرم افزاری و سخت افزاری را در تصمیم گیری خویش با یکدیگر تلفیق کند. هدف این تحقیق، توسعه مدلی است که به تصمیم گیران کمک می کند تا نظام پایداری برای منطقه طراحی کنند. برنامه ریزی ریاضی ابزاری مفید برای مطالعه و تحلیل نظامهای کشاورزی است. نتایج حاصل از حل برنامه ها و سیاستهای مختلف در راندمانهای مختلف آبی و سناریوهای گوناگون به مدیر این امکان را می دهد که حرکت به سوی پایداری را بر اساس سیاستها و اهداف منطقه ای طرح ریزی و برنامه ریزی کند. نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر اثر مستقیم بهبود راندمان آبیاری بر افزایش سطح آبهای زیرزمینی است.