سهم انرژی های نو در سبد انرژی و راهبردهای ارتقاء سهم آن در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی

از آنجایی که یکی از اصلی‎ترین محورهای مفهوم اقتصاد مقاومتی در بیانات مقام معظم رهبری، کاهش وابستگی اقتصادی کشور به نفت و جلوگیری از سو استفاده ی کشورهای غربی از این موضوع جهت ضربه زدن به منافع جمهوری اسلامی است، توسعه‎ی انرژی‎های تجدیدپذیر از مهم ترین اقداماتی است که باید در دستور کار سازمان‎های ذی‎ربط قرار گیرد. در همین راستا اجرای سیاست تعرفه‎ی تغذیه به عنوان سیاستی حمایتی از سرمایه‎گذاران بخش انرژی‎های نو و نیز پرکاربردترین سیاست حمایتی در سطح جهان، از سال 1394 در ایران عملیاتی شد. در این مقاله، پس از بررسی تطبیقی سهم انرژی‎های نو در سبد انرژی ایران و دیگر کشورها، یک مدل پویایی شناسی سیستم با هدف شبیه سازی فرایند توسعه‎ی انرژی‎های نو در ایران و بررسی نقاط قوت و ضعف سیاست تعرفه‎ی تغذیه در طول این فرایند، ارایه شده است. همچنین در این مدل، اثرات اجتماعی ناشی از مکانیزم‎های مالی سیستم به طرز نوآورانه‎ای در نظر گرفته شده است. با توجه به نتایج حاصل از شبیه سازی، به نظر می رسد که سیستم تا سال 1399 که هدف گذاری 5000 مگاواتی برنامه ششم توسعه نیز در همین سال است، رفتار نسبتا مطلوبی از خود نشان می دهد؛ اما مدتی بعد، مکانیزم های دیگری در سیستم غلبه یافته و یک بحران مالی را دامن خواهند زد. سه سیاست تحت سناریوهای مختلف جهت بهبود فرایند توسعه پیشنهاد و در مدل اعمال شد. نتایج نشان داد که سیاست بهینه، تعیین سالانه‎ی عوارض برق تجدید پذیر مبتنی بر وضعیت مالی سیستم و در دسترس بودن بودجه‎ی توسعه‎ی انرژی‎های نو می‎باشد.