واکاوی مولفه های هویتی در نمایش میر نوروزی از منظر نظریه ی میخاییل باختین

این مطالعه کوششی است برای تحلیل و واکاوی مراسم میر نوروزی به مثابه شکلی از نمایش مقاومت، با استناد به مفهوم کارناوال میخاییل باختین. به همین منظور ضمن تبیین اندیشه های باختین در برساخت مفهوم کارناوال و با استناد به مفاهیمی چون چندصدایی، خنده، بدن های گروتسک و نیز فلسفه کنشی به چگونگی شکل گیری و بازنمایی این مفاهیم در نمایش میر نوروزی پرداخته شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که این مفاهیم بر بعد هویتی نمایش اجتماعی-سیاسی میر نوروزی دلالت دارد و می توان آن را شکلی از کارناوال با کارکرد اجتماعی و سیاسی دانست. به این معنی که هر کدام از بازیگر-تماشاگران این نمایش هم زمان توان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از سایر شخصیت های دیگر این نمایش را دارند. به این معنا که هر کس، صداهای دیگران را می شنود و هر فرد، به گونه ای اجتناب ناپذیر، شخصیت دیگری را شکل می دهد. در نمایش میر نوروزی مشارکت کنندگان در قالب یک کل دیده می شوند که توان مقاومت و تغییر وضعیت خود و دیگری را دارند. این تاثیرگذاری از طریق مفاهیم باختینی تفسیر می شود.