نقش یادگیری داوطلبانه در اثرگذاری عزت نفس سازمان محور و خودکارآمدی نقش محور بر ادراک از اشتغال پذیری

هدف این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد خودپنداره شامل عزت نفس سازمان محور و خودکارآمدی نقش محور بر ادراک از اشتغال پذیری بود که نقش تعدیل کننده یادگیری داوطلبانه نیز مورد توجه قرار گرفت. تحقیق حاضر به لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی و به لحاظ روش، تحقیقی توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان ستاد شرکت توانیر در شهر تهران شامل 420 نفر بود که از میان آنها 200 نفر بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه پژوهش به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه یادگیری داوطلبانه، پرسشنامه ادراک از اشتغال پذیری، پرسشنامه عزت نفس سازمان محور و پرسشنامه خودکارآمدی نقش محور بود که روایی آنها با استفاده از روایی سازه و محتوا و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تایید شده است. فرضیه ها و مدل تحقیق بر اساس مدل یابی معادلات ساختاری آزمون شدند. یافته های تحقیق تاثیر مثبت و معنی دار عزت نفس سازمان محور و خودکارآمدی نقش محور بر ادراک از اشتغال پذیری را تایید کرد. در این رابطه علاوه بر تایید تاثیرگذاری مستقیم یادگیری داوطلبانه بر ادراک از اشتغال پذیری، نقش تعدیل کننده آن نیز در تاثیر عزت نفس سازمان محور و خودکارآمدی نقش محور بر ادراک از اشتغال پذیری تایید شد. در نهایت می توان گفت توجه به یادگیری داوطلبانه و ابعاد خودپنداره کارکنان و ارتقاء آنها می تواند به نتایج مهم و مثبتی در زمینه ادراک کارکنان از اشتغال پذیری منجر شود.