تاثیر مصرف مزمن مورفین بر مراحل نهائی میوز تخمک و لقاح آزمایشگاهی در موش سوری

مواد اعتیاد آور با تاثیر بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز –تخمدان می توانند بر دستگاه تولید مثل اثر بگذارند و ترشح گنادوتروپین ها را تحت تاثیر قرار می دهند. مورفین موجب کاهش چشمگیر سطح LH پلاسما می شود . بیشتر داروهای غیر مجاز و اپیوییدها و از جمله مورفین با کاهش محرک های فیزیکی، کاهش میل جنسی، کاهش توانایی در رسیدن به ارگاسم(در زن) و در مردان با تاخیر و یا توقف انزال همراه هستند. مورفین با ایجاد تغییرات غیر طبیعی در ساختار سلول و بافت پوششی اندومتر باروری و بارداری را مورد تهدید جدی قرار می دهد. این مطالعه با توجه به استفاده متداول از مورفین که منجر به اعتیاد می شود و نبود اطلاعاتی در تاثیر مورفین بر تخمک در محیط کشت، به تاثیر مورفین بر ادامه تکامل تخمک و توانایی باروری آن در محیط کشت سلولی پرداخته است.

16 سر موش ماده با میانگین وزن 24-20 گرم در دو گروه تیمار و شاهد قرار گرفتند. در طی سه هفته گروه تیمار دستر سی آزاد به آب آغشته با سولفات مورفین با (4/0 میلی گرم در میلی لیتر) داشت. به منظور تحریک تخمک گذاری، گنادوتروپین سرم مادیان باردار تزریق و پس از 48 ساعت حیوانات قربانی شدند. مجموعه کومولوس-اووسیت از تخمدان ها استخراج و به محیط کشت غنی شده انتقال یافتند. پس از 24 ساعت تعداد اووسیت های حاوی اولین جسم قطبی(تخمک متافاز دو) ثبت و به محیط لقاح انتقال یافتند. اسپرماتوزوییدها از وازودفران موش نر استخراج و پس از انجام مراحل مقدماتی از قبیل سانتریفیوژ و نگهداری در در انکوباتور باشرایط مناسب به محیط لقاح انتقال یافتند و سرانجام اووسیت های دارای دومین جسم قطبی و تخمک دو سلولی بعنوان لقاح مثبت، ثبت شدند.

میانگین وزن تخمدان گروه شاهد و تیمار بترتیب ذکر 6.7 و 7.3 میلی گرم بود. (P=0/7) در گروه شاهد از مجموع 128 تخمک متافازI تعداد 89 تخمک متافاز (69.53%) II و در گروه تیمار از 140 تخمک متافاز I تعداد 99 تخمک متافاز II (70.71%)استحصال شد(P=0.051) . گروه شاهد از 89 تخمک متافازII تعداد لقاح مثبت 29 مورد(32.58%) و گروه تیمار از مجموع 99 تخمک متافاز II تعداد لقاح مثبت 3مورد(31.31%)بود(P=0.21).

بنظر می رسد علیرغم وابستگی حیوان، مورفین موجب اختلال در از سرگیری و تکمیل تقسیم میوز نشده است و به موجب آن توانایی باروری تخمک در محیط کشت آسیب ندیده است.