بررسی فرونشست زمین ناشی از تغییرات سطح ایستابی آب زیرزمینی با استفاده از روش تداخل سنجی تفاضلی راداری: مطالعه موردی استان قزوین

برداشت بیش از حد از سفره‏های آب زیرزمینی در کشور سبب افت شدید سطح ایستابی آبخوان و از بین رفتن لایه های آبدار زمین گردیده است که از آثار آن پدیده فرونشست می باشد. دقیق ترین راه برای آسیب شناسی پدیده فرونشست، عملیات صحرایی است که بسیار پرهزینه و زمان بر است. از این رو امروزه از روش جدید داده های سنجش از دور استفاده می شود که ابزاری قدرتمند، ارزان و با دقت مناسب جهت سنجش بزرگ مقیاس و سریع فرونشست می باشد. هدف از این پژوهش، اندازه گیری میزان فرونشست استان قزوین با استفاده از روش تداخل سنجی تفاضلی راداری و سنجش اثرات تخلیه آب زیرزمینی و لایه‏بندی خاک بر این پدیده است. جهت ارزیابی بلندمدت فرونشست از  ترکیب داده های ماهواره های Envisat،  Alos Palsarو Sentinel از سال های 2003 تا 2017 استفاده شده است. تغییرات تراز سطح ایستابی آبخوان قزوین نیز با استفاده از داده های 180 چاه مشاهده ای مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش میانگین سالانه فرونشست سال های 2003 تا 2017 در محدوده آبخوان قزوین 9/39 میلیمتر و در استان قزوین این مقدار کمتر و حدود 33 میلیمتر بوده است. با مشاهده محدوده فرونشست در سطح استان قزوین دیده شد بیشترین فرونشست ها در محدوده آبخوان رخ داده است و در آنجا ضخامت لایه ریزدانه بیشتر بوده است. همچنین بیشینه فرونشست مربوط به شمال بویین زهرا و مرز تاکستان می باشد که بیشترین تخلیه آب زیرزمینی و سطح زیر کشت را دارا هستند. در نهایت نتایج این پژوهش همبستگی بین افت سطح ایستابی و ضخامت لایه ریزدانه با وقوع پدیده فرونشست در استان قزوین را نشان داده است.