بهره گیری از سامانه های الکترو رایانه ای هوشمند در خدمت مدیریت واحد شهری (مطالعه موردی:مدیریت زیست محیطی ترافیک کلانشهر تهران)

بهبود مدیریت شهری از طریق طراحی ابزارهای در اختیار مدیریت از جمله مهمترین راهکارهایی است که امروزه در دنیا  در زمینه حل مشکلاتی مانند آلودگی هوا به ویژه درکلانشهرها توصیه و به کار می رود.کلانشهر تهران نیز دارای مشکلاتی از جمله آلودگی هوا به ویژه ناشی از حمل ونقل وترافیک حاصله می باشد. اما مسئله این است که مدیریت شهری این کلانشهر که از نبود مدیریت واحد شهری به شدت در رنج است، فاقد ابزاری موثر ،در زمینه مدیریت آلودگی هوای منتج از ترافیک می باشد.لذا این پژوهش با روشی تحلیلی-کاریردی و با توجه به نتایج آسیب شناسی رویکردهای حاکم در ارتباط با کنترل آلودگی هوا در شهر تهران،سامانه ای را طراحی نمود،که در طراحی آن سعی گردید این سامانه از آسیب های استخراج شده موجود تا حد ممکن بری باشد.در ادامه از جهت اعمال راهبرد حاصل از این سامانه پیشنهادی،سامانه هوشمند حمل و نقل با توجه به ویژگیهای منحصربفرد آن انتخاب گردید.که در این پژوهش با توجه به محدودیت فضای درج مطالب،ضمن طرح اساس سامانه مدیریت آلودگی هوای منتج از ترافیک طراحی شده،تلفیق این سامانه با I TSبا توجه به نتایج بنیادی حاصل از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی در زمینه مطالعات و تجربه های داخل کشور،پژوهشکده حمل ونقل و همچنین مطالعات دبیرخانه مجمع جهانی راه (پیارک) و کشورهای پیشرو در این زمینه مانند ایالات متحده آمریکا،اتحادیه اروپا،ژاپن،کانادا،سوید،استرالیا و کره جنوبی با توجه به مدیریت واحد و توسعه پایدار شهری مورد بحث و تحلیل واقع گردید.در این چارچوب از مدل چند سطحی در تلفیق حاصله استفاده شد و انتخاب تکنولوژی ها وراهبردها با توجه به شرایط کشور و شهر تهران وبسترهای مهیای آن وتاکید بر توان داخلی وحداکثر صرفه جویی صورت پذیرفت.