طرح مدل ساختاری پیش بینی روحیه پژوهشگری دانش آموزان با استفاده از سبک های تدریس و سبک های تفکر معلمان

پژوهش حاضر به طرح مدل ساختاری پیش‌بینی روحیه پژوهشگری دانش آموزان با استفاده از سبک‌‌های تدریس و سبک‌های تفکر معلمان پرداخته است.

روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش‌آموزان و معلمان دوره اول متوسطه نواحی چهارگانه شهر شیراز هست که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند و با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، تعداد نمونه 600 دانش‌آموز و 60 معلم انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک‌های تدریس (Grasha and Richman, 2002)، پرسشنامه سبک‌های تفکر (Harrison, and Bramson, 2002) و پرسشنامه روحیه‌ی‌ پژوهشگری (Mohammad Sharifi, 2013) بود، ضریب آلفای کرونباخ آن‌ها به ترتیب 79/0، 91/0 و 81/0 بود. یافته‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهای Spss و Lisrel و با بهره‌گیری از روش‌های آماری آزمون تی تک نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه‌وتحلیل شد.

نتایج نشان داد روحیه پژوهشگری دانش‌آموزان بالاتر از حد متوسط است، سبک غالب تدریس معلمان، سبک تدریس تسهیل‌کننده و سبک غالب تفکر آنان سبک تحلیل‌گرایی هست. رابطه معناداری بین تعدادی از سبک تدریس و سبک تفکر معلمان مشاهده شده است. رابطه‌ای معنی‌دار و مستقیم بین انواع سبک تدریس معلمان و روحیه پژوهشگری دانش‌آموزان وجود دارد. سبک تدریس و سبک تفکر معلمان به‌طور همزمان پیش‌بینی کننده معناداری برای روحیه پژوهشگری دانش‌آموزان می‌باشند.