نقش تشخیصی امید به زندگی، خوش بینی، تاب آوری و بهزیستی روان شناختی به عنوان ابعاد روانشناسی مثبت گرا در پیش بینی ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس (کووید-19)

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تشخیصی امید به زندگی، خوش بینی، تاب آوری و بهزیستی روان شناختی به عنوان ابعاد روانشناسی مثبت گرا در پیش بینی ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس (کووید-19) بود. طرح پژوهش، تابع تشخیص دوگروهی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه شهروندان کرجی از اسفند 1398 تا اردیبهشت 1399 بودند و 200 نفر به مقیاس ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس (FDCS) ویسی و همکاران (1399)، امید به زندگی (ADHS) اشنایدر و همکاران (1991)، جهت‏ گیری زندگی شی یرو، کارور و بریدگس (1994)، تاب آوری (RISC) کانر و دیویدسون (2003) و بهزیستی روان شناختی (PWS) ریف (1989) پاسخ دادند. پس ازاین مرحله افراد به دو گروه 50 نفره (50 نفر با ترس بالا و 50 نفر با ترس پایین) گروه بندی شدند. داده های گردآوری شده با آزمون تحلیل تابع تشخیصی تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که با کمک امید به زندگی، خوش بینی، تاب آوری و بهزیستی روان شناختی می توان ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس (کووید-19) را پیش بینی کرد و تحلیل ممیزی توانست با 87 درصد پیش‏ بینی صحیح افراد را به دو گروه دارای ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس پایین و بالا طبقه‏ بندی نماید. می توان نتیجه‏ گیری کرد عواملی همچون امید به زندگی، خوش بینی، تاب آوری و بهزیستی روان شناختی در افراد بر ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس آنان تاثیرگذار است. پیشنهاد می شود درمانگران در ارایه راه کارهای کاهش ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس به این عوامل توجه بیش تری مبذول نمایند.