بررسی تاثیر آموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) بر خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع دوم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

 دیابت یکی از بیماری های شایع و پرهزینه است. پرستاری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها، بلکه در ارایه مراقبت پرستاری و خودکارآمدی بیماران نقش موثر و انکارناپذیری ایفا می کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) بر خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز دیابت همدان در سال 1397 انجام شد.

 در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 116 بیمار به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند و 58 بیمار دیابتی نوع 2 که ویژگی های شرکت در پژوهش را داشتند، در مرکز دیابت همدان با نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. بیماران به روش تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه تخصیص یافتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و بیماری و پرسشنامه خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 (DMSES) بود. مداخله در گروه آزمون به صورت پرستاری تلفنی به مدت هشت هفته انجام شد؛ بدین صورت که در ماه اول، هر هفته دو مرتبه و در ماه دوم، هر هفته یک مرتبه با افراد گروه آزمون تماس تلفنی برقرار شد. شایان ذکر است بیماران در گروه کنترل، تنها پیگیری و مراقبت های روزمره مرکز دیابت همدان را دریافت کردند. در نهایت، اطلاعات جمع آوری شده با کمک نرم افزار IBM SPSS Statistics نسخه 19 تجزیه و تحلیل شد.

یافته های پژوهش بیانگر آن بود که میانگین خودکارآمدی در مدیریت در هر دو گروه قبل از مداخله، اختلاف آماری معنی داری را نشان نمی دهد (0/15=P). پس از دادن آموزش به گروه مداخله، میانگین خودکار آمدی در مدیریت در یک و دو ماه بعد به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافت (0/001<P).

با توجه به یافته های مطالعه، می توان نتیجه گیری کرد پیگیری تلفنی پرستار در ارتقای خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت موثر بود.