بررسی پایداری کمپلکس های آزاکران با برخی یون های فلزات واسطه

جداسازی یون های فلزی از پسماندهای هسته ای موضوع با اهمیتی در حوزه صنعت هسته ای به شمار می آید. ترکیبات شیمیایی حلقوی که دارای گروه اتری هستند، کران اتر (اتر تاجی) نامیده می شوند. این ترکیبات به خوبی با کاتیون های مشخصی ترکیب شده و کمپلکس می سازند. جایگزینی پی درپی اتم های اکسیژن با نیتروژن در این ترکیبات منجر به ساختارهای جدیدی به نام آزاکران می گردد. در این تحقیق از محاسبات مکانیک کوانتومی برپایه نظریه تابعی چگالی برای بررسی پایداری کمپلکس های تشکیل شده بین برخی از آزاکران ها و فلزات منگنز، آهن و کبالت استفاده شده است. نتایج نشان داد با افزایش تعداد اتم های نیتروژن انرژی پایداری سیستم ها افزایش می یابد. به عنوان مثال، ساختار کمپلکس های آزاکران با فلزات منگنز، آهن و کبالت نسبت به کمپلکس کران اتری شان به ترتیب به اندازه 8/16، 4/22، 2/37 کیلوکالری برمول پایدارترند. نتایج مشابهی برای روند تغییرات آنتالپی و انرژی آزاد گیبس واکنش های کمپلکس شدن مشاهده گردید.