بازتاب عشق و سیر تحول آن در داستان های سیمین دانشور

دانشور، ازجمله نویسندگانی است که هم خود درباره عشق سخن گفته و هم به دیدگاه های سنتی و مدرن مربوط به عشق در جامعه ایرانی، شکل داستانی بخشیده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی موضوع عشق و سیر تحول آن، در داستان های این نویسنده، برمبنای روش توصیفی - تحلیلی است. چیستی عشق، کارکردهای آن، سیر تحول و انواع عشق، عشق جسمانی، اجتماعی، عرفانی و عشق آمیزه ای، ازجمله مسایل بررسی شده در نوشتار پیش رو هستند. نتایج پژوهش نشان می دهند دانشور، ابتدا متاثر از نگرش های مدرن، عشق را ازجمله نیروهای غریزی لذت بخش می داند؛ اما درادامه، با تاثیرپذیری از نگرش های سنتی، موضوع عشق، حالتی قدسی و فرازمینی در داستان هایش می یابد که انسان ها را با خداوند، طبیعت و انسان های دیگر پیوند می دهد. درآغاز دانشور، بیشتر از جلوه های عشق زمینی، مانند عشق جسمانی و اجتماعی سخن می گوید که هرکدام از آن ها، موجب ساخته شدن زندگی فردی، خانوادگی و درنهایت اجتماع انسانی درمحدوده جغرافیایی مشخص می شود؛ اما درادامه، موضوع عشق عرفانی و انتقادها و نگرش های مختلف درباره آن را نیز مطرح می کند و درنهایت، برخلاف نگرش های فلسفی و عرفانی ای که عشق زمینی را پلی برای رسیدن به عشق عرفانی می دانند، در نگرش دانشور، عشق، حالتی آمیزه ای و ترکیبی از تمام انواع آن را می یابد که ازنظر وی، زندگی به این نوع عشق ختم خواهد شد. این پیوند بین عشق آمیزه ای و زندگی، نشان از نگرش مثبت نویسنده به پایان زندگی دارد و اینکه این نوع عشق، پاسخی به پرسش چگونه زیستن انسان در دوره مدرن است.