شناسایی عوامل موثر بر درهم تنیدگی شغلی با رویکرد فراترکیب

یکی از چالش های مهم سازمان های امروزی ترک خدمت ارادی و داوطلبانه کارکنان است. ترک خدمت داوطلبانه هزینه های مستقیم و غیرمستقیم فراوانی برای سازمان ها ایجاد می کند. ازین رو سازمان ها همواره بدنبال بکارگیری رویکردهایی برای حفظ و نگهداشت کارکنان خود هستند. درهم تنیدگی شغلی از رویکردهای نوین در جلوگیری از ترک خدمت داوطلبانه کارکنان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر درهم تنیدگی شغلی می باشد. در راستای این هدف، این پژوهش با استفاده از روش کیفی فراترکیب انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات در پژوهش حاضر، اسناد و مدارک گذشته در این زمینه است که به طور کلی شامل 31 مقاله می شود. شیوه تحلیل داده ها براساس کدگذاری باز است. نتایج بیانگر این است که عوامل تاثیرگذار بر درهم تنیدگی شغلی را می توان بر اساس چهار مقوله کلی: عوامل فردی(متغیرهای جمعیت شناختی، سابقه خدمت، اضطراب جدایی،توانمندی حرفه ای و چشم انداز فردی)، عوامل شغلی(انتظارات شغلی، ماهیت شغلی)، عوامل سازمانی(کیفیت محل کار، فرصت های رشد و ترفیع، پیوندهای درون سازمانی، رضایت از شرایط، نظام پرداخت و جبران خدمات و وجهه و اعتبار سازمان)، عوامل برگرفته از جامعه(شرایط خانوادگی و دوستان، فعالیت های چندگانه، امکانات و تسهیلات رفاهی، شریاط بازار و جو فرهنگی، سیاسی، مذهبی) تحلیل کرد. در پایان براساس یافته های پژوهش پیشنهادهای لازم ارایه شده است.