رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با هوش هیجانی و تنظیم هیجانی در سالمندان مبتلا به دیابت

سالمندی فرایندی زیستی است که تمام موجودات زنده از جمله انسان آن را تجربه می کنند. هدف این پژوهش بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با هوش هیجانی و تنظیم هیجانی در سالمندان مبتلا به دیابت بود.

این پژوهش از نوع توصیفی و به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی افراد سالمند مبتلا به دیابت مراجعه کننده به انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی استان گیلان در یک ماهه پایانی سال 1398 به تعداد 541 نفر بود که از بین آن ها نمونه ای به تعداد 225 به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های طرح واره ناسازگار اولیه یانگ (1998)، هوش هیجانی مایر و سالووی (1997) و تنظیم هیجانی گروس و جان (2003)  استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از روش های آمار پارامتریک پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.

نتایج نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه با هوش هیجانی در سالمندان رابطه معناداری وجود داشت (01/0P˂). همچنین بین طرحواره های ناسازگار اولیه با تنظیم هیجانی در سالمندان رابطه معناداری وجود داشت (01/0P˂). در بخش دیگری از این پژوهش نتایج نشان داد 4/24 درصد تغییرات طرحواره های ناسازگار اولیه در سالمندان را می توان با استفاده از تغییرات متغیرهای هوش هیجانی و تنظیم هیجانی تبیین نمود. 

بر اساس نتایج یافته های این پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که متغیرهای هوش هیجانی و تنظیم هیجانی پیش بین مناسبی برای طرحواره های ناسازگار اولیه در سالمندان مبتلا به دیابت می باشد.