بررسی سبک طراحی تصاویر نوگرایانه استعاری در شعر معاصر

استعاره از اساسیترین وجوه زبان تخیلی و عنصری کانونی در فرآیند ارتباطی شمرده میشود. استعاره را میتوان هم افزوده ای بر واقعیتها دانست و هم راهی برای تجربه واقعیتها. شعر به مدد ترکیبات جدیدی از اندیشه ها و فرآیند استعاره های نوآور دیریاب است که میتواند، قوه تخیل را تغذیه و حتی آن را برملا سازد. استعاره بیش از عناصر دیگر شعر، در نوآوری و ایجاد سبک شخصی، نقش به سزایی ایفا میکند. در شعر گذشتگان، خاقانی از نظر آفرینش استعارات بدیع و دیریاب از خلاقترین شعرای فارسیگو بشمار میرود. شاعران معاصر نیز در خلق تصاویر استعاری به شیوه های گوناگون از جمله آمیزش این تصاویر با تصاویر دیگر، هنرنماییهایی کرده اند. شناخت این طراحیها و آگاهی به آمیزش تصاویر استعاری با دیگر تصاویر شعری، موجب پربار شدن ذهن مخاطب در شناخت تصاویر استعاری خواهد شد. نویسنده در این مقاله قصد پاسخگویی به این پرسش دارد؛ که سبک طراحی تصاویر نوگرایانه استعاری در شعر معاصر چگونه است؟ این مقاله میکوشد، به روش توصیفی- تحلیلی با ذکر نمونه هایی گزینشی از شعر معاصر، خواننده را به این شیوه ها، در تصویرپردازیهای نوین استعاری، آگاه و زمینه های مناسب را برای بحثی جدید در حوزه صورخیال فراهم سازد.