بررسی ارتباط احساس تنهایی سالمندان با مشخصات فردی - اجتماعی آنان در شهر رشت

این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که به منظور بررسی ارتباط سالمندی با مشخصات فردی - اجتماعی آنان در شهر رشت سال 1379 انجام گرفته است. واحدهای مورد پژوهش شامل 170 نفر سالمند 65 سال و بالاتر عضو کانون بازنشستگان کشوری شهر رشت بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه بود، که پرسشنامه اول مربوط به مشخصات فردی - اجتماعی و دوم پرسشنامه استاندارد شده یوکلا بود که 20 عبارت در مورد سنجش احساس تنهایی را شامل می شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر کای اسکوییر و رگرسیون لوجستیک استفاده گردید. یافته ها نشان داد که 44 / 7 درصد واحدهای مورد پژوهش دارای احساس تنهایی و 55/ 3 درصد بدون احساس تنهایی بودند. همچنین نتایج پژوهش مبین آن بود که بین متغیرهای فردی - اجتماعی نظیر جنس (0/ 01>P)، وضعیت تاهل (0/0001>P)، سطح تحصیلات (0 / 0001>P)، دارا بودن فرزند (0/ 05 >P)، و تعداد فرزندان (0/01 >P)، اشتغال به کار پس از بازنشستگی (0 / 001>P)، سطح درآمد (0 / 05>P)، نحوه زندگی (0 /002>P)، استفاده از وسایل کمکی (حسی - حرکتی) (0 / 02 >P)، شرکت در فعالیتهای اجتماعی (0/ 008 >P)، داشتن تعاملات اجتماعی (0/ 002>P)، برخورداری از حمایت عاطفی شبکه های اجتماعی غیررسمی و احساس تنهایی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0/ 00001>P)، در حالی که متغیرهای سن - وضعیت و نوع مسکن به جنسیت فرزندان به تغییر محل سکونت یا مهاجرت به شرکت در محافل مذهبی - حمایت اجتماعی از محل خدمت قبلی - برخورداری از امکانات سرگرمی در کانون حمایت شبکه های اجتماعی رسمی - نوع حمایت دریافتی از طریق این شبکه ها(مالی ۔ عاطفی) با احساس تنهایی ارتباط معنی دار آماری نداشتند. همچنین استفاده از مدل از جستیک نشان داد از بین متغیرهایی که دارای ارتباط معنی دار آماری با احساس تنهایی بودند، بیشترین ارتباط مربوط به متغیرهای سطح تحصیلات (0 / 0001 >P)، داشتن دید و بازدید هفتگی با افراد فامیل (0/0002 >P) و برخورداری از حمایت عاطفی همسایگان (0 / 0005 >P) بوده است. در نهایت کاربرد نتایج پژوهش در حیطه های مختلف اجتماعی بیان شده و براساس یافته ها پیشنهاداتی جهت پژوهش های بعدی ارایه گردید.