بررسی نگرش پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت در مورد آموزش به بیمار

آگاهی و شناخت کافی از بیماری و نحوه درمان آن سبب می شود که بیمار همکاری بیشتری در امر مراقبت از خود داشته و نگرانی و افسردگی کمتری را تجربه کند و این مستلزم ارایه آموزشهای مختلف می باشد. فرایند آموزش به بیمار از جایی شروع می شود که پرستار نیازی را در بیمار تشخیص داده و یا اینکه بیمار بر نیازهای آموزشی خویش تاکید کند. برای کسانی که با بیماران سر و کار دارند تنها داشتن شناخت و آگاهی کافی نیست بلکه داشتن نگرش صحیح در مورد انجام برنامه های مراقبتی ضروری است، از این رو این پژوهش که یک مطالعه توصیفی است، با هدف بررسی نگرش پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر رشت در سال 1379 انجام شده است. در این پژوهش 98 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر رشت به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود که توسط پژوهشگر تهیه و به طریق مصاحبه با مراجعه به بیمارستانهای آموزشی شهر رشت در سه نوبت کاری صبح، عصر و شب تکمیل شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، نگرش 54 /9 درصد پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر رشت مثبت بوده و اکثریت آنان (28/2 ٪) عوامل فرهنگی و اجتماعی را مشکل موجود در امر آموزش تلقی نمودند. همچنین نتایج حاصل از یافته های پژوهش در زمینه تعیین ارتباط برخی از ویژگی های فردی با نگرش پرستاران نشان داد که متغیر سابقه کار (0 / 0001 >P) با نگرش پرستاران نسبت به آموزش به بیمار رابطه معنی دار آماری وجود دارد.