بررسی میزان فلزات سنگین در عضله میگوی پرورشی (vannamei (Litopenaeus در برخی از مزارع گواتر سیستان و بلوچستان

با توجه به اهمیت مطالعه آلاینده های فلزات سنگین به خصوص در آبزیانی که مصرف خوراکی دارند، میزان آلودگی میگوهای پرورشی وانامی در مزارع پرورش گواتر در جنوب سیستان و بلوچستان در دو استخر در سال 1397 بررسی گردید. نمونه برداری (108 نمونه) در سه مقطع زمانی35، 65 و 95 روزه به صورت تصادفی با سه تکرار از دو مزرعه و دو استخر از فروردین لغایت خرداد ماه صورت پذیرفت. پس از زیست سنجی، بافت عضله جداسازی و پس از آماده سازی با دستگاه جذب اتمی غلظت فلزات اندازه گیری گردید. در بازه زمانی 35 روزه میانگین طول (سانتی متر) و وزن (گرم) 65/0 ± 15/80،6/0 ± 4، 65 روزه 73/0 ± 65/10، 63/1± 61/9 ، 95 روزه 51/0±33/12، 33/1±04/16 ثبت گردید. طبق نتایج بین غلظت فلزات روی، کادمیوم، نیکل و سرب در بافت عضله در سه بازه زمانی اختلاف معنی داری وجود داشت (05/ 0 p <) و غالبا یک روند افزایشی را در تجمع فلز در بافت عضله نشان می دهد. آزمون آماری اختلاف معنی داری میان استخرها را در هر بازه زمانی نشان نداد (05/ 0 p >). میانگین غلظت فلزات در کل سه دوره زمانی برای فلز مس 42/0±52/11، روی 65/6±95/82، کادمیوم 47/0±54/3، نیکل 31/0±18/2 و سرب 19/0±85/1 میکروگرم برگرم وزن خشک بوده است. در مقایسه با برخی از استانداردهای جهانی به جز نیکل که نزدیک به حد مجاز WHO  بود، سایر فلزات از حد استاندارد بین المللی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و حد مجاز تعیین شده سازمان بهداشت جهانی (WHO) پایین تر بودند.