عملکرد رشد و ترکیبات تقریبی بدن میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense (de Haan, 1849 تغذیه شده با سطوح مختلف آستازانتین

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سطوح متفاوت رنگدانه آستازانتین بر روی شاخص های رشد، کارایی غذا و ترکیبات بیوشیمیایی بدن میگوی رودخانه ای شرق انجام گرفت. در این مطالعه 225 قطعه میگو با وزن متوسط 05/0±40/1 گرم با 5 تیمار غذایی حاوی سطوح مختلف آستازانتین صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره به مدت 8 هفته تغذیه شدند. نتایج به دست آمده در انتهای دوره نشان داد که جیره های حاوی آستازانتین تفاوت معنی دار آماری را با تیمار شاهد از خود نشان دادند (05/0>p) درحالی که شاخص هپاتوسوماتیک، تحت تاثیر تیمارهای مختلف آستازانتین قرار نگرفت (05/0<p). بیشترین افزایش وزن، میزان بازماندگی و کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 150 میلی گرم آستازانتین در کیلوگرم جیره مشاهده شد. رطوبت، پروتئین و چربی لاشه دارای تفاوت معنی داری با تیمار شاهد بودند (05/0>p) ولی خاکستر تیمارهای آزمایشی، اختلاف معنی داری با تیمار شاهد نداشت (05/0<p). یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی موجب بهبود شاخص های رشد و تغذیه ای میگوی رودخانه ای شرق شد و افزودن میزان 150 میلی گرم در کیلوگرم آستازانتین به جیره غذایی با هدف بهبود عملکرد رشد، کارایی غذا و کیفیت لاشه این میگو پیشنهاد گردید.