پناهندگی در حقوق بین الملل و اسلام با تاکید بر پناهندگی در حرم مکی

سابقه طوالنی پناهندگی در تاریخ روابط ملتها حاکی از نظام عرفی مقبول جوامع بشری در این خصوص است؛ موضوعی که در حقوق بینالملل معاصر با تصویب کنوانسیون مربوط به وضع پناهندگان در سال 1951 مورد اهتمام واقع شده است. پیش از اسناد حقوق بینالملل، پناهندگی در ادیان الهی به خصوص در دین اسام مورد توجه بوده و دارای احکام ویژهای است. از جمله این احکام، تشریع قرارداد امان است که نوعی تعهد به حمایت از بیگانگان در روابط بینالمللی اسالم است. نوع دیگر پناهندگی در اسالم، پناهنده شدن به مکانهای مقدس است و در این خصوص پناهندگی به حرم مکی دارای قواعد خاص است. بررسی ابعاد مختلف پناهندگی در حرم مکی به روش تحلیلی- توصیفی به منظور ایجاد زمینه تدوین قواعد مشترک پناهندگی در حرم مکی از منظر فقه مذاهب کسی که وارد اسامی هدف اصلی این پژوهش است. بر اساس تصریح منابع حقوق اسالم این حریم مقدس شود، از تعرض مصون بوده و از امنیت برخوردار است؛ امنیتی که عالوه بر تشریع، در مقام تکوین نیز قراینی بر آن داللت دارد و علیرغم وجود برخی اختالف نظرها، شامل غیر مسلمانان به ویژه اهل کتاب نیز میشود. البته امنیت پناهنده به حرم مکی تا زمانی باقی است که پناهنده، حرمت حرم را نگهدارد. بر این اساس اگر کسی در داخل منطقه حرم مرتکب جرم و جنایت گردد و حرمت حرم را هتک کند، مصونیت وی نیز سلب میگردد.