تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید در شرایط کم جاذبه ای بر پروتئین پایه میلین تخریب شده مغزی موش های صحرایی نر سالم

فضانوردان و افرادی که در شرایط کم جاذبه هستند، با چالش‌های عصبی مواجه‌اند، از طرفی تمرین تناوبی شدید عاملی موثر در تقویت دستگاه عصبی معرفی شده است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید در شرایط میکروگراویتی بر پروتئین پایه‌ میلین تخریب شده مغزی (dgen-MBP) موش‌های صحرایی نر سالم است.

مطالعه حاضر از نوع بنیادی است، که 30 سر موش صحرایی نر با میانگین وزن 7/5±2/189گرم، به شکل تصادفی به 5 گروه کنترل پایه (6 سر)، تعلیق (6 سر)، کنترلHIIT (6 سر)، HIIT (6 سر) و تعلیق HIIT(6 سر)، تقسیم شدند. گروه‌های تمرین، HIIT را روی تردمیل اجرا می‌کردند که زمان فعالیت 30 ثانیه با سرعت 29 متر بر دقیقه و زمان استراحت 1دقیقه با سرعت 13 متر بر دقیقه تا بروز خستگی انجام می‌شد. موش‌های صحرایی 48 ساعت بعد ازآخرین جلسه‌ تمرینی، تحت شرایط بیهوشی کشته شدند و برای ارزیابی داده‌های مربوط به dgen-MBP از کیت الایزا استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه (One-way ANOVA) برای مقایسه بین گروهی و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه گروه‌ کنترل پایه و دیگر گروه‌ها استفاده شد.

یافته‌ها:

نتایج تحلیل واریانس یک‌طرفه معنی‌داری بین گروهی در متغیرهای آزمون عملکردی و dgen-MBP را نشان داد (P≤0.05). که در این بین گروهHIIT بالاترین میزان پیشرفت را متغیر آزمون عملکردی (5/38 متر بر دقیقه) و در گروه تعلیق HIITنیز بیشترین میزان مربوط به dgen-MBP(5/21 نانوگرم بر میلی‌لیتر) را نسبت به گروه کنترل پایه نشان دادند.

با توجه به نتایج و با احتیاط کامل می‌توان به افرادی که در شرایط میکروگرویتی هستند پیشنهاد کرد که با تمرین HIIT در مدت زمان حداقل 6 هفته، می‌توانند به‌دلیل افزایش میزان dgen-MBP، سطح سلامتی و عصبی خود را افزایش داده، همچنین زمان رسیدن به خستگی را بیشتر کنند.