نان و عدالت در ایران روزگار قاجار؛ اقتصاد اخلاقی، بازار آزاد و تهیدستان گرسنه

این تحقیق به طور خاص، شواهدی را بررسی می‌کند که از این ایده حمایت می‌کند که ایران در دهه 1890 م و اوایل دهه 1900م، یعنی درست قبل از وقوع انقلاب مشروطه، یک "عصر طلایی" از شورش‌های نان را تجربه کرده بود؛ امری که در واقع در وقوع آن انقلاب نیز تاثیر داشت. این پژوهش در مورد ارتباط بین تخریب مقررات بازار در ایران با افزایش خشم و تلخی افرادی که بیش از همه تحت تاثیر قرار گرفته‌اند، فقرای شهری، و آمادگی نهایی تعداد زیادی از آن‌ها برای مشارکت در انقلاب بحث می‌کند. سپس شدت درگیری‌های مردمی بر سر نان در شهرهای ایران در اواخر قرن نوزدهم به‌موازات انگلستان قرن هجدهم بررسی می‌شود. اگرچه زمانی به‌اندازه یک قرن این دو مورد را از هم جدا می‌کند، اما هر دو کشور در بخش‌های مختلفشان، فروپاشی مشابهی را در نظام اجتماعی - اقتصادی و سیاسی قیم مآبی قدیمی که تنظیم بازار در مرکزیتشان بود، و جایگزینی‌شان با سرمایه‌داری مدرن که نمونه آن بازار آزاد است، تجربه کردند. در هر کشور، این امر واکنش مشابهی را از سوی فقرای شهری برانگیخت. شورش ایرانی و خاورمیانه‌ای نان به طور منطقی در زمینه‌های سیاسی و اقتصادی پیش از مدرن، جایی که سیاست‌های مذاکره هنوز در آن برجسته بود، عمل کرده بود. ازآنجاکه بازار آزاد جایگزین قیم مآبی شد، بنابراین معارضه طبقاتی بدون واسطه نیز جایگزین روش‌های قدیمی چانه‌زنی، اگرچه گاه با شورش، در بین شرکای نابرابر در یک پیمان اجتماعی شد.