بررسی راهبرد سیاسی انتظامی و تاکتیک های جنگی نادرشاه افشار (از ابتدا تا پایان حکومت اشرف افغان در ایران)

سقوط سلسله صفویه به دست افغان‌ها در 1137. ق / 1725. م نتیجه سلسله ای از بحران های به هم‌ تنیده‌ای بود که باعث فروپاشی نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران و همین‌طور از بین رفتن امنیت و ظهور مدعیان جدید قدرت شد. ازجمله این مدعیان نوخاسته، نادرقلی (نادرشاه بعدی) بود که به طرز شگفت آوری توانست ضمن از میدان به‌در کردن دیگر مدعیان، قدرت را از آن خود سازد. نادر با نزدیکی به طهماسب دوم صفوی به تقابل شناخته‌شده‌ترین دشمنان خود رفت که عبارت بودند از: اشرف افغان که اصفهان را در اختیار داشت و همین‌طور امپراتوری عثمانی که توانسته بود قسمت‌های قابل‌توجهی از ایران را به تصرف درآورد. سوال اصلی این است که عامل تعیین کننده در توفیق نادر برای کسب قدرت در مدت زمان کوتاه پیوستنش به طهماسب دوم صفوی، اخراج افاغنه از ایران و در نهایت تصاحب منصب شاهی چه بوده است؟ روش تحقیق مقاله، توصیفی تحلیلی و با بهره‌مندی از کتاب‌های معتبر تاریخی آن دوره است. یافته های تحقیق در راهبرد نظامی نادر، حاکی از تلاش های بی‌شایبه اش در ایجاد و تجهیز سپاهی آماده بر محور وجود و قایم به حضور نادر بود تا راه را برای تحقق استراتژی سیاسی اش در کسب قدرت هموار نماید. علاوه بر این نادر کوشید با فرماندهی بی‌نظیر و بهره از تاکتیک های متنوع نظامی- انتظامی همچون عنصر غافلگیری، محاصره کردن و به دام انداختن دشمنانش به‌خصوص افغان‌ها، آنان را نابود کند.