تجربه استفاده از خانه های تاریخی با کارکرد مدارس معماری از منظر تجربه زیسته دانشجویان مورد پژوهش: دانشگاه هنر اسلامی تبریز

به اعتقاد صاحب نظران محیط های آموزشی تاثیرات انکارناپذیری بر عملکرد تحصیلی دانشجویان دارند و رابطه ای مستقیم بین کیفیت محیط های آموزشی با میزان یادگیری و نحوه تحصیل دانشجویان وجود دارد. هرچند از نخستین تجربه استفاده از خانه های تاریخی با کارکرد مدرسه معماری در کشورمان بیش از بیست سال سپری شده، بااین حال میزان اقبال مطلوب به این اقدام و رابطه کیفیت این فضاها با تحصیل دانشجویان برآورد نشده است. در پژوهش حاضر در نظر است که تجربه زیسته دانشجویان معماری در استفاده از خانه های تاریخی به صورت مدارس معماری، از جمله تاثیرات اقدام مذکور بر نحوه تحصیل دانشجویان را در چهار سطح، شامل بعد کالبدی  فیزیکی، بعد ادراکی  معنایی، بعد اجتماعی، و بعد آموزشی، ارزیابی شود. در این مطالعه از تلفیق راهبردهای کمی و کیفی و برای ارزیابی نهایی الگوی عملیاتی تحقیق و تعیین رابطه وابستگی بین متغیرها از روش چندمتغیره الگوسازی معادله های ساختاری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد تغییر کارکرد خانه های تاریخی در دانشگاه هنر اسلامی تبریز به دانشکده های معماری، علی رغم وجود مشکلاتی در تامین بخشی از فضاهای جانبی موثر بر آموزش، نمونه ای موفق در تجربه زیسته دانشجویان محسوب می شود که ضمن حفاظت از سرمایه های تاریخی  فرهنگی، نقشی مثبت در آموزش دانشجویان دارد.