اثر حفاظتی کورکومین بر میزان ترانس آمینازهای کبدی و آلکالین فسفاتاز در موش های صحرایی نر به دنبال دریافت نانوذرات نیکل

نانوذرات نیکل به صورت گسترده در محیط زیست پراکنده است که مواجهه شدن با آن باعث آسیب به بافت های مختلفی بدن از جمله شش، کبد، بیضه و کلیه می شود، که تاثیرات عمده آن بر بافت کبد می باشد، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی کورکومین بر میزان آنزیم های کبدی ALT، AST و ALP به دنبال دریافت نانوذرات نیکل در موش های صحرایی نر می باشد. در این مطالعه تجربی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در 5 گروه (کنترل، شاهد، گروه دریافت کننده (50 میلی گرم بر کیلوگرم نیکل)، گروه دریافت کننده (50 میلی گرم بر کیلوگرم نیکل+ 150 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین) و گروه دریافت کننده (50 میلی گرم بر کیلوگرم نیکل+ 300 میلی گرم بر کیلوگرم کورکومین) قرار گرفتند. تیمار موش های صحرایی به مدت 28 روز ادامه داشت. در پایان پس از خونگیری از موش ها، آنزیم های (ALT، AST و ALP) بررسی شد. نانوذره نیکل باعث ایجاد تفاوت معنی دار در میزان سرمی آنزیمهای آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در سطح 0001/0>  p < /em> نسبت به گروه کنترل شد. در حالی که کورکومین در دوزهای مختلف باعث کاهش معنیدار سطح سرمی آنزیمهای بیان شده در سطح 0001/0>p < /em>  نسبت به گروه کنترل گردید. تیمار با کورکومین موجب تخفیف آسیب کبدی القا شده با نانوذره نیکل می شود. همچنین می توان گفت مصرف همزمان کورکومین با نانوذره نیکل به دلیل خواص آنتیاکسیدانی کورکومین، باعث کاهش این فعالیت می شود.