ارزیابی پتانسیل طبیعت گردی سیمای منظر منطقه حفاظت شده دنا با استفاده از روش کمی تنوع

در دهه های اخیر، روندهای جهانی در گردشگری دستخوش تحول تدریجی شده است. در بسیاری از فعالیت های اجتماعی، جنبه زیست محیطی تقویت شده و به مسئولیت فردی و جمعی برای حفاظت از محیط زیست بیشتر توجه شده که تاثیر مهمی بر فعالیت های گردشگری گذاشته و موجب ایجاد یک مفهوم کاملا جدید گردشگری با ماهیت اکولوژیکی تحت عنوان طبیعت گردی در مقابل شکل سنتی و گسترده آن شده است. رشد فزاینده صنعت گردشگری به موازات تحولات سریع اقتصادی، سیاسی و تکنولوژیکی، گردشگری را به مولفه مهم اقتصاد ملت ها تبدیل کرده است و منافع ناشی از گردشگری در همه بخش ها در خدمت رشد اقتصادی قرار گرفته است. منطقه دنا با دارا بودن پتانسیل های بیشمار گردشگری می تواند سهم به سزایی در رونق اقتصادی استان کهگیلویه و بویراحمد و نهایتا کشور داشته باشد و زمینه مساعدی برای اشتغال زایی و بهره برداری پایدار از اکوسیستم را فراهم نماید. لذا هدف این مطالعه ارزیابی ژیولوژیکی سیمای منظر منطقه حفاظت شده دنا بر اساس روش کمی تنوع (روش V-Wert) است که بوسیله بوم شناس سیمای منظر Hans Kiemstedt ارایه شده است. در این روش مولفه های طبیعی سیمای منظر (جنگل ها، سطوح آبی، پستی و بلندی، اقلیم) و کاربری اراضی به عنوان معیارهای اصلی برای ارزیابی پتانسیل طبیعت گردی منطقه حفاظت شده دنا، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از کل سطح مورد تجزیه و تحلیل که 832 کیلومتر مربع بود، سطوح خیلی مطلوب و مطلوب سیمای منظر برای توسعه فعالیت های طبیعت گردی به ترتیب 34 و 48 کیلومتر مربع یا به عبارتی دیگر 10 درصد از کل منطقه را به خود اختصاص دادند که غالبا در امتداد رودخانه های اصلی توزیع شده اند. از این رو به منظور توسعه طبیعت گردی در منطقه حفاظت شده دنا لازم است به کمک پیمایش های صحرایی، خوش منظرترین نقاط با کیفیت بصری ممتاز در سطوح خیلی مطلوب و مطلوب شناسایی شده در این تحقیق انتخاب شود. اراضی نامطوب برای توسعه طبیعت گردی از نگاه زیباشناختی منظر نیز با 619 کیلومتر مربع (74 درصد) بیشترین بخش از منطقه را شامل می شوند که لازم است در بحث توسعه گردشگری به محدودیت بصری و اکولوژیکی این بخش غالب از منطقه نیز توجه جدی شود. مقایسه نتایج این تحقیق با سایر تحقیقات مشابه انجام شده در منطقه حفاظت شده دنا نشان داد که این مدل در مقایسه با سایر مدل های ارزیابی در تفکیک درجات شایستگی کیفیت زیباشناختی مناطق برای توسعه طبیعت گردی سخت گیرانه تر عمل می کند که به نوعی می تواند بیانگر دقت بیشتر مدل باشد.