جمهوری اسلامی ایران و گفتمان منطقه گرایی اسلامی با رویکرد شبکه ای در خاورمیانه

ایران بعد از انقلاب اسلامی گفتمان ویژه ای را در سطح جهانی و منطقه ای دنبال می کند. این هویت گفتمانی جدید، در حوزه سنتی خویش یعنی خاورمیانه به دنبال دستیابی به آرمان های گفتمانی اش است. سوال پژوهش این است؛ گفتمان منطقه گرایی که از سوی جمهوری اسلامی ایران دنبال می شود دارای چه ویژگی هایی است و ایران از چه ابزارهایی برای تحقق گفتمان منطقه گرایی اسلامی بهره می گیرد؟ نتایج نشان می دهد در حال حاضر سه گفتمان سلفی عربستان سعودی، گفتمان اخوانی ترکیه و شیعه انقلابی ایران در شکل دادن به منطقه مورد نظر باهم در حال رقابت هستند و مهم ترین نقاط اختلاف آنها چگونگی مواجهه با اسراییل و نقش و نفوذ قدرت های بیرونی ازجمله آمریکا در منطقه است. دال مرکزی منطقه گرایی اسلامی مدنظر ج. ا. ا، اسلام سیاسی و دال مرکزی دو گفتمان دیگر سکولاریسم است. ایران هدف اصلی این گفتمان را از طریق شبکه سازی با مضامین ژیوپلیتیک، ژیوکالچری و ژیواکونومیکی دنبال می کند. مدلول اصلی شبکه سازی ژیوپلیتیک، موضوع پیونددهنده تهدید اسراییل است، مدلول شبکه سازی ژیوکالچری از طریق ارتباط نزدیک با اسلام اخوانی صورت پذیرفته و در نهایت اینکه مدلول شبکه سازی ژیواکونومیک نیز خط لوله پرشین یا اسلامی است. ایران با پیوند دو مفهوم معنا و جغرافیا به دنبال مواجهه جویی با هژمونی بدخیم غربی است. هدف اصلی این پژوهش بررسی گفتمان منطقه گرایی اسلامی مورد توجه جمهوری اسلامی ایران با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی است.