بررسی درون مایه اشعار «سرو» در شهرستان رستم

از میان انواع متفاوت ادبیات عامه، شعر از جایگاه خاصی برخوردار است و در میان قالب های گونا گون شعری، مفردات در ادب فارسی پیشینه دیرینه ای دارد. این قالب شعری در جای جای قلمرو زبان فارسی از آغاز پیدایش شعر تا کنون رواج دارد. یکی از مناطقی که این قالب شعری در آن گسترش ویژه ای یافته است، شهرستان رستم است. بررسی ها نشان می دهد مهمترین و پربسامدترین قالب شعری ادب عامه در این شهرستان، مفردات است که با توجه به مناسبت ها، شعر آن توسط خوانندگان خوانده می شود. انواع مفردات در ادبیات عامه شهرستان رستم به «بیت»، «سرو»، «شروه» و «لالایی» تقسیم می شود. در این پژوهش سعی شده است که یکی از مفردات به نام «سرو» از نظر درونمایه تجزیه و تحلیل شود. "سرو" جولانگاه ذوق و صوت زنان در جشن عروسی است که قسمتی از فرهنگ مردم شهرستان در آن تجلی پیدا می کند. این اشعار در حقیقت حکایت مهر و علاقه مادران و زنان به پسران و مردان است؛ آنچنان که باید و شاید از عهده این عشق و علاقه قلبی برآمده اند و حق خویش را ادا کرده اند. از سوی دیگر فرهنگ عروسی را در این اشعار می توان مشاهده کرد؛ به نوعی سرو جلوگاه فرهنگی دیرین در جشن عروسی شهرستان رستم است. درونمایه هایی که این اشعار در بر دارند، عبارتند از: مرد ستایی، توصیف، پند، تهدید، آداب عروسی، تحقیر، ازدواج زود هنگام، تحذیر، فخرفروشی، تجلی دین و مذهب.