نقش گیرنده های دوپامین و راه کارهای نوین درمانی در سرطان ریه از نوع سلولی غیر کوچک (NSCLC)

سرطان ریه، سرطانی بسیار تهاجمی و کشنده ترین سرطان، هم در مردان و هم در زنان، است. سرطان ریه به دو دسته سرطان ریه سلول های کوچک (SCLC) و سرطان ریه غیرکوچک (NSCLC) تقسیم می شود.  NSCLC به 3 زیر گروه تقسیم می شود: آدنوکارسینوم (AC)، کارسینوم سلول سنگفرشی (SqCC) و کارسینوم سلول های بزرگ (LCC). دوپامین در مغز، در کنترل حرکات، شناخت، احساسات، حافظه و مکانیسم پاداش درگیر است. گیرنده های دوپامین به دو زیرخانواده D1 مانند، شامل D1 و D5، و D2مانند، شامل گیرنده های D2، D3 و D4، تقسیم می شوند. بین بیان ژن های خانواده D2 گیرنده های دوپامین و ابتلا به NSCLC ارتباط وجود دارد. miRNAها مولکول های حفاظت شده 18 تا 22 نوکلیوتیدی هستند. miR4301 در اینترون اول ژن گیرنده دوپامین D2 قرار دارد. انتقال miR4301 در رده های سلولی سرطانی ریه A549 و QU-DB تکثیر سلولی را کاهش و آپوپتوز را افزایش می دهد؛ بنابراین استفاده ازmiRNAها به تنهایی یا در ترکیب با استراتژی های درمانی استاندارد می تواند موفقیت در درمان سرطان را بهبود بخشد. در این مقاله مروری، ما نقش گیرنده های دوپامین و راه کارهای نوین درمانی در سرطان ریه از نوع سلولی غیرکوچک (NSCLC) را بررسی کردیم.