تاثیر برنامه های اخلاقی بر رضایت شغلی از راه ادراک مسئولیت اجتماعی و محیط اخلاقی سازمان

در حالی که جامعه ایرانی به عنوان یک جامعه مذهبی و اخلاقی درک می شود، چالش های اخلاقی موجود در سازمان های ایران حکایت از آن دارند که توسعه اخلاق تنها با موعظه و فعالیت های تبلیغی ترویجی تحقق نمی یابد و به توسعه منضبط نظام اخلاقی سازمان و برنامه های اخلاقی رسمی نیازمند است. سازمان ها به این نتیجه رسیده اند که باید علاوه بر رفتارهای اقتصادی (بیشینه‏ سازی سود)، به رفتارهای اخلاقی روی آورند. از این رو، رفتارهای اقتصادی و اخلاقی به صورت توامان، تنها گزینه آن ها برای دستیابی به اهداف سازمانی هستند. برنامه های اخلاقی و محیط اخلاقی سازمان بر طیف وسیعی از متغیرهای سازمانی، گروهی، و فردی تاثیرگذار هستند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر برنامه های اخلاقی سازمان بر رضایت شغلی از راه مسئولیت اجتماعی ادراک شده و محیط اخلاقی سازمان است. جامعه آماری این پژوهش را سازمان های دولتی مستقر در شهر تهران تشکیل می دهند. با روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از ابزار پرسش نامه، 77 سازمان دولتی مورد مطالعه قرار می گیرند. یافته ها نشان می‏ دهند که برنامه های اخلاقی به توسعه محیط اخلاقی و مسئولیت اجتماعی ادراک شده یاری می رسانند. همچنین، محیط اخلاقی به تقویت ادراک از مسئولیت اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان سازمان منجر می شود؛ و برنامه اخلاقی از راه محیط اخلاقی، ادراک مسئولیت اجتماعی را تقویت می کند. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه برنامه های اخلاقی و تقویت محیط اخلاقی سازمان ارایه می‏ شود.