بررسی اثر عملیات بیومکانیکی بر ذخیره و ترسیب کربن در حوضه آبخیز کارده

ترسیب کربن در اندام های گیاهی و خاک از راه های موثر در تعدیل خطرات تغییر اقلیم در سطح جهان است. در این مطالعه اثر اجرای عملیات بیومکانیکی (بذرکاری با گونه Agropyrum elongatum در پشت گابیون ها) بر میزان ذخیره کربن در مراتع حوضه آبخیز سد کارده مشهد، مورد بررسی قرار گرفته و سپس با مراتع طبیعی و قسمت های تثبیت نشده آبراهه مقایسه شده است. در نقاط معرف نمونه برداری از خاک، زی توده هوایی و زیرزمینی گیاهان غالب و همچنین لاشبرگ، بصورت سیستماتیک - تصادفی انجام شد و نمونه ها از نظر میزان ذخیره کربن مورد آزمایش قرار گرفتند. مقدار ترسیب کربن تیمار بیومکانیکی طی سالهای 1392- 1375 از تفاضل ذخیره کربن در این تیمار و قسمت تثبیت نشده آبراهه محاسبه شده است. به طور کلی ذخیره کربن تیمار بیومکانیک در زی توده هوایی و ریشه گیاهان، لاشبرگ و تا عمق 50 سانتیمتری خاک، معادل 23/16 و مقدار کربن ترسیب شده در این تیمار 69/5 تن در هکتار برآورد شد. ذخیره کربن در مراتع طبیعی و آبراهه تثبیت نشده نیز به ترتیب 07/54 و 61/10 تن در هکتار بوده است. در مجموع اجرای عملیات بیومکانیکی در این حوضه با حفاظت خاک و تقویت پوشش گیاهی، ذخیره سازی و ترسیب کربن در اراضی فرسایش یافته را بهبود بخشیده است.