سلامت معنوی در پرستاران، اساتید ودانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم

سلامت معنوی رابطه ی خوب فرد با معبود و احساس هماهنگی بین خویشتن، خدا و زندگی است. حرفه پرستاری با عوامل تنش زای فراوانی همراه است. پرستاران، اساتید و دانشجویان پرستاری سه گروه در این حرفه می باشند که سلامت معنوی برای آنان در ابعاد شخصی، حرفه ای و سازمانی منافعی به همراه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین سلامت معنوی پرستاران، اساتید و دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام گرفت.

این مطالعه توصیفی در سال 1397 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام گردید. نمونه های پژوهش 455 نفر شامل 268 پرستار،31 استاد و 156 نفر از دانشجویان پرستاری بودند که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی سنجش سلامت معنوی در جامعه ایرانی همراه با فرم اطلاعات جمعیت شناختی بود. این پرسشنامه شامل 48 گویه و دو مولفه ی شناختی/ عاطفی و رفتاری با نمره کل 100 بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها، داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی (تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی شفه) با نرم افزار  SPSSنسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمره سلامت معنوی برابر با 87/11 ± 89/79 بود. میانگین نمره در بعد شناختی/ عاطفی 93/11 ± 28/82 و در بعد رفتاری 99/11 ± 45/75 گزارش گردید. بین متغیر سن و سلامت معنوی ارتباط معنی داری وجود داشت (362/ =r). میانگین نمره سلامت معنوی در زنان در مقایسه با مردان بالاتر بود (001/=p). سابقه ی کاربالینی (507/=p) و هم چنین شرکت در دوره های آموزشی معنویت، عامل موثری بر نمره ی سلامت معنوی نبود (657/=p) و سلامت معنوی دانشجویان سال اول به طور معنی داری بیشتر از دانشجویان سال های بالاتر گزارش گردید (007/=p).

سلامت معنوی شرکت کنندگان مطلوب بود. با توجه به ارتباط تنگاتنگ پرستاران و اساتید با دانشجویان پرستاری و امکان استفاده از ظرفیت معنوی آنها در انتقال مفاهیم معنوی به دانشجویان پرستاری توصیه می گردد برنامه ریزی های لازم در این خصوص انجام گیرد و با برگزاری دوره های آموزشی ضمن خدمت امکان ارتقای سلامت معنوی در آنها فراهم گردد.