تغییرات ترمودینامیک جو هنگام بروز رخداد تگرگ مطالعه موردی: تگرگ 28جولای 2009 مشهد

هدف از این پژوهش بررسی تحولاتی است که در نیوار باعث ایجاد پدیده مخاطره آمیز تگرگ می شود. این تحولات شامل تحولات دینامیکی و حرارتی است. در پیش بینی های اقلیمی، شاخص های متفاوتی برای ارزیابی پایداری و ناپایداری اتمسفر که عامل ایجاد تگرگ است بکار گرفته می شود. شاخص های مورد مطالعه در این پژوهش عبارتند از: SHOW ،Thomson، K، BI، RI، JEFF، Boyden، DCI، KO، SOI. دوره مورد مطالعه سال های 1980 تا 2010 می باشد. دراین پژوهش مشخص شد هنگامی که تگرگ در مشهد رخ می دهد؛ شاخص های ناپایداری، بویژه در بعدازظهرها، تشدید شده است. و نتایج بدست آمده از کل شاخص ها وقوع ناپایداری شدید جوی در حد طوفان تندری در مشهد را مورد تایید قرار می دهد. بررسی نمودارهای نحوه تغییرات پارامترهای هواشناسی در روزهای وقوع تگرگ و روز قبل از آن، نشان دهنده کاهش دما، فشارهوا و افزایش رطوبت نسبی و دمای نقطه شبنم است. بیشترین فراوانی وقوع تگرگ طی ساعات 9 تا 13 UTC)) در منطقه مورد مطالعه رخ داده است. همچنین بیشترین فراوانی این پدیده در ماه های مارس تا می مشاهده شده است. بررسی الگوهای سینوپتیکی نشان داد که در تراز 500 هکتوپاسکال ریزش تگرگ در مشهد در اثر تشکیل و تقویت زبانه کم ارتفاع، واگرایی سطوح میانی ورد سپهر و ناپایداری ناشی از ریزش هوای سرد می باشد. در تراز دریا، تقویت کم فشار و نفوذ هوای گرم به منطقه بوده است.