اثر والپروئیک اسید بر بیان ژن های مسیر خارجی (DR4, DR5, FAS, FAS-L, TRAIL) و مسیر داخلی آپوپتوز (BAX, BAK and APAF1, Bcl-2, and Bcl-xL)، میزان زنده بودن سلول و آپوپتوز سلولی در سرطان کبد رده سلولی PLC/PRF5

استیلاسیون و داستیلاسیون هیستون، نقش مهمی در نسخه برداری و بیان ژن بازی می کنند. وضعیت استیلاسیون پروتئین های هیستونی و غیرهیستونی به وسیله آنزیم های هیستون استیل ترانس فراز (histone acetyl-transferases, HATs) و هیستون داستیلاز (histone deacetylases, HDACs) تعیین می شود. مهارکننده های آنزیم های هیستون داستیلاز، اثرات مولکولی و خارج سلولی مختلفی القا می کنند که منجر به ایفای نقش ضدسرطانی آن ها می شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر داروی والپروییک اسید بر بیان ژن های مسیر خارجی و مسیر داخلی آپوپتوز، میزان زنده بودن سلول و آپوپتوز در سرطان کبد رده سلولی PLC/PRF5 طراحی شد.

سلول های سرطانی کبد رده PLC/PRF5 کشت داده شدند و پس از این که هم پوشانی سلول ها به حدود 80 درصد رسید، سلول ها با تریپسین جمع آوری گریدند و پس از شستشو، در پلیت با غلظت 105× 3 کشت داده شدند. پس از 24 ساعت، محیط کشت با محیط حاوی داروی والپروییک اسید تیمار شدند (گروه کنترل فقط DMSO دریافت کردند). 24، 48 و 72 ساعت پس از تیمارکردن، به منظور تعیین میزان زنده بودن سلول، سلول های آپوپتوتیک و بیان ژن، به ترتیب تکنیک های MTT، فلوسیتومتری و Real-time انجام شد.

والپروییک اسید به طور معنی داری باعث مهار رشد سلولی، القای آپوپتوز، کاهش بیان ژن های Bcl-2, and Bcl-xL و افزایش بیان ژن های DR4, DR5, FAS, FAS-L, TRAIL, BAX, BAK and APAF1 گردید.

به نظر می رسد والپروییک اسید نقش آپوپتوزی خود را از طریق مسیرهای آپوپتوزی داخلی و خارجی در سرطان کبد ایفا می کند.