انواع دینداری و کارکردهای آن

یکی از عوامل مهم رشد و پیشرفت، دینداری است. دین، شیوه صحیح زندگی در سایه آرامش و امنیت را به انسان آموزش، و راه رسیدن به سعادت دنیا و آخرت را در پرتو دستورالعمل های نجات بخش خود به او نشان می دهد؛ از همین روست که امام علی(ع) فرموده است: «لا حیاه إلا بالدین؛[1] زندگی نیست، مگر به دین». قرآن کریم، اوصاف متعددی را برای دین و آیین ذکر کرده است که جالب و قابل تامل است؛ اوصافی همچون «قیم»،[2] «خالص»،[3] «حق»، «حنیف»،[4] «بدون اکراه»[5] و «بدون حرج»[6]. همه این اوصاف بیانگر ویژگی های دین الهی است که محتوای نجات بخش آن می تواند آدمی‏ را به سوی قله فلاح و رستگاری، رشد دهد؛ به شرط آنکه انسان در همه لحظات همراه با اعتقاد قلبی، به دستورالعمل ها و رهنمودهای دین جامه عمل بپوشاند. [1]. محمد بن محمد مفید؛ الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد؛ ج 1، ص 296. [2]. توبه: 36؛ یوسف: 40؛ روم: 30؛ نیز ر.ک: روم: 43. [3]. زمر: 3. [4]. روم: 30؛ نیز ر.ک: یونس: 105. [5]. بقره: 256. [6]. حج: 78.