مدل سازی تبخیر از سطح آزاد آب با استفاده از ماشین بردار پشتیبان و حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان

تبخیر یکی از فرایندهای مهم و تاثیرگذار در چرخه آبی است. تشت تبخیر به علت سهولت تفسیر داده های آن در سراسر دنیا به عنوان شاخصی برای تعیین تبخیر از دریاچه ها و مخازن استفاده می شود. بنابراین با ثبت درست مقدار تبخیر از تشت می توان تبخیر و تعرق گیاه مرجع را تخمین زد. روابط تجربی ارایه شده برای تخمین تبخیر از سطوح آزاد با در نظر گرفتن پارامترهای هواشناسی به عنوان ورودی، دارای تنوع زیاد است. دقت روابط تجربی در مناطق مختلف متفاوت است و در هر منطقه نیاز به واسنجی دارد. همچنین از دقت بالایی برخوردار نبوده و دسترسی به تمام پارامترهای ورودی مشکل و یا اندازه گیری آن ها محتاج صرف هزینه و زمان زیادی می باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی کارایی مدل های ماشین بردار پشتیبان و حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان جهت تخمین تبخیر از سطح آزاد آب در استان گلستان می باشد. در این تحقیق از داده های هواشناسی روزانه سه ایستگاه سینوپتیک (کلاله، گرگان و بندر ترکمن) به مدت 17 سال (1376-1393) استفاده شد. نتایج نشان داد بین الگوهای ورودی به مدل های SVM و LSSVM، الگوی 16 با پارامترهای ورودی  رطوبت نسبی کمینه، رطوبت نسبی بیشینه، سرعت باد و ساعات آفتابی دارای بیشترین R2 و کمترین RMSE و MBE بود. مدل LSSVM در ایستگاه بندر ترکمن دارای بهترین پیش بینی نسبت به دو ایستگاه دیگر بوده است. همچنین در همه ایستگاه های موردمطالعه مدل LSSVM دارای R2 بیشتر و RMSE و MBE کمتری نسبت به مدل SVM بوده است.