بررسی فراوانی هیپودنشیا بر اساس جنس، روابط دندانی و اسکلتی در مراجعین به دانشکده ی دندان پزشکی اهواز

 هیپودنشیا، شایع‌ترین آنومالی دندانی است که می‌تواند باعث ایجاد مشکلات کلینیکی شود. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی هیپودنشیا در دندان‌های دایمی، ارتباط آن با جنسیت، مال‌اکلوژن اسکلتال و کرودینگ دندانی در بیماران ارتودنسی مراجعه‌کننده به دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اهواز بود.

مواد و روش‌ها: 

در این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی، مدل‌های دندانی، رادیوگرافی پانورامیک و رادیوگرافی لترال سفالومتری بیماران مراجعه‌کننده به بخش ارتودنسی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اهواز در سال‌های 1397-1398 از نظر وجود هیپودنشیا، نوع رابطه‌ی اسکلتال فکین، جنس و وجود کرودینگ دندانی در دندان‌های دایمی بررسی شدند. آنالیز آماری در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 25 و آزمون آماری Chi-square انجام و ضریب معنی‌داری 0/05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: 

در میان 331 بیمار که 257 نفر زن (77/65 درصد) و 74 نفر مرد (22/35 درصد) بودند، فراوانی هیپودنشیا 9/4 درصد (31 بیمار، 10/5 درصد در خانم‌ها، 5/5 درصد در آقایان) بود. تفاوت بین دو جنس از نظر فراوانی هیپودنشیا معنی‌دار نبود (0/185 = p value). از نظر رابطه‌ی دندانی و اسکلتی هیپودنشیا در 19 نفر با رابطه‌ی اسکلتی کلاس 1 (61/4 درصد)، 9 نفر با رابطه‌ی اسکلتی کلاس 2 (29 درصد) و 3 نفر با رابطه‌ی اسکلتی کلاس 3 (9/6 درصد) مشاهده شد. اختلاف معنی‌دار میان کلاس اسکتال و هیپودنشیا وجود نداشت (0/370 = p value) کرودینگ دندانی در 5 نفر (16/1 درصد) مشاهده شد. ارتباط معنی‌دار بین کرودینگ دندانی و هیپودنشیا وجود نداشت (0/156 = p value).

نتیجه‌گیری: 

هیپودنشیا، در خانم‌ها شایع‌تر بود، اما ارتباط معنی‌دار میان دو جنس وجود نداشت. مطالعات قبلی نتایج یکسانی را در رابطه با فراوانی هیپودنشیا در ایران با مطالعه‌ی حاضر نشان داده‌اند.