اثر مدیریت بقایای گیاهی و خاک ورزی بر مقاومت خاک و عملکرد سیب زمینی

خاک ورزی مرسوم به طور گسترده در مناطق سیب زمینی کاری استفاده می شود. استفاده مداوم از این روش خاک ورزی (شخم با گاوآهن برگرداندار) در درازمدت باعث کاهش ماده آلی خاک، کاهش میکروارگانیسم های مفید خاک، کاهش حاصلخیزی خاک، تخریب ساختمان خاک، تشکیل سله و شکل گیری لایه سخت شخم می شود. به علاوه این روش باعث افزایش هزینه تولید به دلیل نیاز به مصرف بالای انرژی می گردد. بنابراین اگر بتوان سامانه های خاک ورزی حفاظتی را جایگزین خاک ورزی مرسوم نمود از نظر حفظ و پایداری خاک و نیز کاهش هزینه های تولید حایز اهمیت خواهد بود. مدیریت های مختلف بقایای گندم و خاک ورزی شامل: 1- خردکردن بقایا با دستگاه ساقه خردکن و مدفون کردن آن با گاوآهن برگرداندار 2- خردکردن بقایا با ساقه خردکن و به دنبال آن شخم با گاوآهن قلمی (چیزل) و تهیه بستر بذر به وسیله روتیواتور 3- سوزاندن بقایا+ شخم با گاوآهن برگرداندار و 4- حفظ بقایا در سطح خاک (بدون خاک ورزی)+ خاک ورزی با گاوآهن قلمی در بهار بر روی بقایای ایستاده گندم و پس از خارج کردن بقایای ریخته شده از کمباین در مزرعه بر مقاومت خاک و عملکرد سیب زمینی بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین کاهش مقاومت خاک در خاک ورزی با گاوآهن برگرداندار و کمترین کاهش مقاومت در گاوآهن قلمی مشاهده شد. از نظر عملکرد سیب زمینی به ترتیب تیمار ساقه خردکن+ چیزل در پاییز+ روتیواتوردر بهار و تیمار حفظ بقایا + گاواهن قلمی (چیزل) در بهار بیشترین عملکرد را نسبت به بقیه روش ها داشتند.