حذف نیکل و کادمیوم توسط جاذب های دیاتومیت، سیلت، ساقه آفتابگردان و سیمان (اجزاء تشکیل دهنده بتن سبز)

جذب سطحی یکی از رایج ترین روش ها جهت حذف فلزات سنگین است. اخیرا توجه زیادی به استفاده از مواد ارزان قیمت مانند ضایعات صنایع، تولیدات غذایی و کشاورزی در مطالعات جذب سطحی شده است. ازآنجاکه قسمت عمده سازه ها، حوضچه ها و لوله های انتقال فاضلاب از بتن ساخته می شوند، استفاده از بتن با ظرفیت جذب فلزات سنگین می تواند یکی از روش های موثر در حذف آلاینده ها به خصوص فلزات سنگین از فاضلاب ها باشد. در این تحقیق از دو افزودنی دیاتومیت و ساقه آفتابگردان به عنوان جاذب فلزات سنگین کادمیوم و نیکل از فاضلاب و نیز موادی که بتوانند مقاومت، دوام و پایایی بتن را در سازه های آب و فاضلاب حفظ و حتی افزایش دهند، استفاده شد. دیاتومیت جایگزین بخشی از سیمان و آفتابگردان جایگزین بخشی از سنگ دانه مصرفی بتن شد. توانایی جذب نیکل و کادمیوم توسط اجزای مختلف تشکیل دهنده بتن (سیمان، سیلت، دیاتومیت و ساقه آفتابگردان) موردبررسی قرار گرفت. سیمان قادر به حذف کامل نیکل و کادمیوم بود. دیگر اجزای تشکیل دهنده بتن نیز توانایی خوبی در حذف نیکل و کادمیوم داشتند. ظرفیت جاذب ها برای نیکل و کادمیوم به ترتیب برای دیاتومیت، سیلت و ساقه آفتابگردان 85/2 و 88/1، 61/2 و 82/2، 45/18 و 82/6 میلی گرم بر گرم به دست آمد. همچنین روابط مربوط به هم دماهای جذب لانگمویر و فروندلیچ برای هرکدام از جاذب ها اندازه گیری شد و نتایج نشان داد هر دو هم دمای لانگمویر و فروندلیچ برای توصیف فرایند جذب نیکل و کادمیوم توسط جاذب ها مناسب هستند. تکه های بتنی کادمیوم را به طور کامل حذف کردند اما در جذب نیکل نمونه شاهد بهترین عملکرد را داشت.