تاثیر محلول پاشی اوره و اسید بوریک بر ویژگی های رشدی و عملکرد گردوی «پوست کاغذی» (.Juglans regia L)

تغذیه درختان گردو از طریق محلول پاشی عناصر غذایی یکی از روش های مهم در بهبود کمیت و کیفیت این محصول محسوب می شود. به همین منظور تاثیر محلول پاشی اوره و اسیدبوریک بر ویژگی های رویشی و عملکرد گردوی "پوست کاغذی"  Juglans regia L. در مرحله تورم جوانه های گل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار بررسی گردید. تیمارها شامل شاهد و اوره در غلظت های نیم و یک درصد، اسیدبوریک در غلظت های 2000 و 4000 پی پی ام و همچنین کاربرد توام آن ها بودند. نتایج نشان داد که کاربرد اوره و اسیدبوریک سبب بهبود رشد رویشی و افزایش درصد تشکیل میوه و عملکرد گردید، به طوریکه در مقایسه با تیمار شاهد، عملکرد تا 174 گرم میوه گردو خشک در شاخه افزایش یافت. کاربرد اوره و اسیدبوریک سبب افزایش رنگیزه های فتوسنتزی، میزان قندهای احیاء و میزان پروتئین کل گردید. کاربرد توام اوره یک درصد و اسیدبوریک 4000 پی پی ام سبب افزایش غلظت عناصر نیتروژن تا 9/1 درصد و غلظت بر تا 6/65 پی پی ام در مقایسه با شاهد (1/1 درصد نیتروژن و 2/26 پی پی ام بر) شد. از طرفی مشخص گردید که کاربرد توام اوره یک درصد و اسیدبوریک 4000 پی پی ام بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات کمی و کیفی گردو داشت. با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می گردد که از محلول پاشی ترکیبی اوره و اسیدبوریک می توان در بهبود عملکرد و ویژگی های رشدی درختان گردو "پوست کاغذی" استفاده نمود.