اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر شدت درد و سبک های مقابله با استرس بیمارن مبتلا به زخم معده

بیماران با علایم اختلالات و زخم های دستگاه گوارش تعداد زیادی از مراجعین به کلینیک های عمومی و داخلی را تشکیل می دهند و مطالعات اولیه زخم معده، نقش عوامل روان شناختی را در تولید زخم معده مستعد نشان داده اند. هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی-رفتاری  بر شدت درد و سبک های مقابله با استرس بیمارن مبتلا به زخم معده بود.

پژوهش حاضر از نوع مداخله ای با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه بیماران مبتلا به زخم معده مراجعه کننده به مراکز درمانی دولتی شهر تهران  در زمستان 1397 بود. از بین افراد داوطلب شرکت در پژوهش، تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به زخم معده به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه شدت درد مک کیل (2000) و سبک های مقابله اندلر و پارکر (1990) بود. آزمودنی های گروه آزمایش اول در 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی-رفتاری شرکت کردند. آزمودنی های گروه کنترل در این مدت درمان روان شناختی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل واریانس آمیخته همراه با اندازه گیری مکرر و آزمون های تعقیبی استفاده شد.

ملاحظات اخلاقی:

این مطالعه با شناسه IR.IAU.K.REC.1397.85 به تصویب کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج رسیده است.

نتایج نشان داد درمان شناختی-رفتاری منجر به افزایش سبک مقابله مسئله مداری (01/0> P) و کاهش سبک ه ای مقابله هیجان مدار (0/01>P) و اجتنابی (0/01>P) شد. همچنین میانگین نمرات شدت درد در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (0/01>P).

می توان نتیجه گرفت درمان شناختی-رفتاری بر شدت درد و سبک های مقابله با استرس در بیمارن مبتلا به زخم معده موثر بود.