منظر فلسفی چارلز تیلور

چارلز تیلور(1931)، از جمله ی متنفذترین فلاسفه ی قرن بیستم است. او در زمینه ی عاملیت انسانی، هویت و موضوع «خویشتن» (self) زبان، محدودیت های معرفت شناسی، تفسیر و تبیین در علوم اجتماعی، اخلاق و سیاست دموکراتیک قلم زده است. مساعی او به دلیل پرداخت خلاقانه اش به مسایل فلسفی دیرپا (خصوصا مسایلی که ناشی از کار بست معرفت شناسی روشنگری در تیوری های زبان، «خویشتن» و کنش سیاسی بودند) ممتاز و برجسته است. او معمولا در آثار خود ترکیبی از گرایش ها و رویکردهای فلسفی «تحلیلی» و چشم اندازهای «اروپای قاره ای» (غیر آنگلوساکسون) را به کار می برد و این نیز وجه شاخص کارهای اوست